Sześćdziesięciolatek Marc ma, jak się wydaje, wszystko, co potrzebne do szczęścia. Dusi go jednak poczucie miałkości jego życia – być może ta miałkość odpowiada za to, co nieudane, niezbyt chwalebne, toksyczne. Magia wielkiej dali ciąży w jego umyśle podskórną obietnicą nowego początku dla niego i dla jego córki Anne, przebywającej w zakładzie psychiatrycznym. Marc, nie informując nikogo, zabiera więc córkę w podróż nad morze...
Kunszt Pascala Garniera – malarza atmosfer – ukazuje się w pełni tam, gdzie zwyczajne postaci pojawiają się w sytuacjach nadzwyczajnych. Ostatnia książka pisarza, wydana krótko przed jego śmiercią, to Pascal Garnier w najwyższej formie.
Cudownie mroczny... boleśnie zabawny.
New York Times
W ostatniej powieści Garnier prowadzi nas ponownie po ścieżkach codziennego szaleństwa.
Le Monde
Doskonale wyważone połączenie thrillera z dokumentem społecznym.
L’Express
Napięta, niepokojąca… nuta dzikiego humoru przewija się przez szarość.
New York Times Book Review
Rozgrywa się jak egzystencjalny sen w gorączce.
Wall Street Journal
Gdy już myślisz, że wydarzenia nie mogą stać się bardziej szokujące, Garnier przebija samego siebie. […] Kolejna niepokojąco przyjemna powieść francuskiego autora.
Complete Review
Spodziewaj się nieoczekiwanego w tej mrocznej, komicznej, naprawdę oburzającej podróży samochodowej, podróży w otchłań. […] to wspaniały lot wyobraźni, osuwanie się w koszmar i dodatkowo cholernie zabawna historia.
NB
To Noir pisany wielką literą: Pascal Garnier pokazuje, jak należy to robić.
The Book Magnet
To powieść klejnot... oszałamiające arcydzieło.
Bookgasm
Marc Lecas zawsze wiedział, że egzystencja nie jest usłana różami. Pascal Garnier zresztą też. Garnier, zwolennik krótkich tekstów, zostawia nam zawsze trochę humoru w zanadrzu. Nie jest nigdy cyniczny ani okrutny, a po prostu pozbawiony wszelkiej nadziei.
Christine Ferniot, Télérama
W powieści tej Pascal Garnier kolejny raz ujawnia impas naszych egzystencji: ponieważ zbudowane są one na pustych fundamentach, więc lot wydawałby się słuszny, ale przepaść czeka na uciekinierów.
Alexis Brocas, Le Magazine Littérraire
Pascal Garnier bierze rzeczywistość taką, jaką jest – przerażająca. Zanurza swoje postacie – potwory i niewinnych – w duszącym dryfie, nigdy nie poddając się cynizmowi. Tutaj odrobina nadziei, tam liryczny lot. I zawsze to intensywne, zmysłowe pisarstwo, aby wyrazić szalony los gatunku ludzkiego.
Martine Laval, Télérama
Cała surowość i nieustępliwość życia ubrana w parę słów, tak dobrze znanych krótkim i mrocznym powieściom. Ze szczęścia bohaterowie Pascala Garniera znają tylko błyski, ostre jak skalpele. Ich codzienne życie to starość, samotność, niedołężność. No future, cała surowość i bezwzględność życia tkwi w tych klinicznych i znanych słowach, destylowanych w krótkich i intensywnie mrocznych powieściach.
Alexandra Schwartzbrod, Libération
Daleko, dalej jest drogą pewnego upadku, a Pascal Garnier bawi się, sprawiając, że jego bohater przeskakuje ze skały na skałę. Z każdym kolejnym skokiem jesteśmy wstrząśnięci, mamy nadzieję, że Marc złapie gałąź. Przeszukujemy ściany wąwozu w poszukiwaniu nierówności, które powstrzymałyby zejście… Zawrotne!
Pages à pages
Nowy Garnier to jak wezwanie powietrza: wyruszamy bardzo daleko [...] najzwyklejsze życie na świecie staje się sarabandą. Wszystko się destabilizuje. To, co zbędne, staje się zabójcze, a szaleństwo ubiera się na szaro. […] Garnier jest magikiem niespodzianki, nieoczekiwanego, które spada na ciebie niczym kometa.
André Rollin, Le Canard enchaîné
Sześćdziesięciolatek z depresją, jego chora psychicznie córka i duży puszysty kot – tyle wystarczy Garnierowi, by dotknąć wad rzeczywistości i stworzyć świetną powieść. Marc, emerytowany mężczyzna po sześćdziesiątce, czuje się całkowicie bezużyteczny między nadpobudliwą żoną i zamkniętą w szpitalu psychiatrycznym, apatyczną córką. Te dwie kobiety, które tak bardzo kocha, nieustannie przypominają mu o jego zmarnowanym życiu. Co takiego zrobił? Niczego już nie można powtórzyć. A więc? Skończyć ze wszystkim? Dać się ponieść losowi? Wsiada za kierownicę samochodu i wyrusza w drogę z pomyloną Anne i kocurem Boudu. Wszędzie, dokąd się udaje, nic nie jest takie, jakie powinno być. Zbacza ze ścieżki, gubi się. Szarzeje, podczas gdy Anne kwitnie, korzysta ze wszystkiego. Powieść dla miłośników intrygi, ale nie tylko. Marc jest symbolem pokolenia, które dobrze żyło, nic nie zbudowało i niczego nie przekazało. Przegrany na całej linii.
La Montagne
Już zrozumieliśmy, Daleko, dalej nie jest na naszej drodze. Jest to część cienia czającego się w nas, którą ten najczystszej czerni tekst sonduje do granic możliwości.
La marche aux pages
Przeczytać powieść Pascala Garniera to jak znaleźć się w zawieszeniu między dwiema wodami, dwoma prądami – zimnym i gorącym powietrzem – wiedząc, że najgorsze nigdy nie jest daleko i że upadek będzie brutalny.
Moisson noire
Wybrane głosy księgarzy francuskich:
Pascal Garnier ma dar portretowania swoich bohaterów (świetnie także maluje), a ten film drogi o dwóch istotach zrujnowanych przez życie jest znakomity. Porzucający wydeptane ścieżki, genialny w stylu, Pascal Garnier kontynuuje swoją niepoddającą się prostym klasyfikacjom twórczość literacką. Jest jednym z wielkich nazwisk współczesnej literatury.
Christophe Dupuis, Librairie Entre deux noirs
Jak zawsze ostra, trochę cierpka i mroczniejsza niż kiedykolwiek, ostatnia powieść Pascala Garniera robi wrażenie. (...) Połączenie naiwnej szczerości i szaleństwa. Mistrzowsko lekceważący wobec gatunku ludzkiego, Pascal Garnier znowu tutaj, by nam odebrać mowę.
Emmanuelle George, Librairie Gwalarn
Swoim bystrym piórem Pascal Garnier obrazuje z gracją dwie istoty poturbowane przez życie.
Jennifer Le Morvan, Librairie, Café Soif de lire
