Powieść Amira Tadż as-Sirra Łowca larw (oryg. صائد اليرقات), to historia Abdallaha Farfara, który postanawia zostać pisarzem. Farfar to może nie najlepszy pretendent do pozycji cenionego literata. To dawny agent służb specjalnych, zmuszony do przejścia na emeryturę po wypadku, wskutek którego stracił nogę. Nigdy w życiu nie przeczytał powieści, zaś jego najbliższym kontaktem ze środowiskiem literackim było donoszenie rządowi o wybrykach jego przedstawicieli. Jednak pomimo tych przeszkód jego życiową misją jest - zrodzone z nudów lub iluzji wielkości - napisanie powieści. W tym celu udaje się do kawiarni uczęszczanej tylko przez intelektualistów i dysydentów chcąc zbliżyć się do słynnego pisarza A.T., aby poznać sekrety jego rzemiosła. W ten sposób rozpoczyna się, wśród zwątpień i niepewności, polowanie na historię i bohaterów.
Amir Tadż as-Sirr sporządza wyśmienity, ironiczny portret paranoi aparatu bezpieczeństwa państwa, które widzi zagrożenie wszędzie i usiłuje zadusić każdą przestrzeń wolności i kreatywności, szpiegując intymność obywateli i osadzając ich w więzieniach bez dochodzeń i procesów. Niemniej w oskarżeniu Tadża as-Sirra nie ma żadnego patetyzmu. Sarkazm i ironia obnażają głupotę reżimu, który boi się nawet własnego cienia. Ta powieść to także słodko-gorzka satyra na świat intelektualistów.
W książce o bardzo małych rozmiarach (148 stron w oryginale arabskim) autor zawarł tak wiele zagadnień i problemów, że czynią one z niej wielką powieść.
Interesująca książka dająca podstawę do fantastycznych dyskusji w grupach wielokulturowych.
Dubai Reader
Amir Tadż as-Sirr nie planował napisać powieści wewnątrz powieści. Kiedy po raz pierwszy zasiadł do Łowcy larw, kandydata do International Prize for Arabic Fiction, zrobił to z powodu obrazu, który utkwił w jego głowie. "- Nagle przypomniałem sobie wypadek, który widziałem, pracując w szpitalu Port Sudan na oddziale chirurgii -, powiedział as-Sirr, praktykujący lekarz. - Przywieziono trzy ofiary wypadku, które obserwowały z samochodu drogę biegnącą na farmę - dokładnie tak, jak opisuję to w książce. Jedną z ofiar as-Sirr uwiecznił w osobie głównego bohatera swojego dzieła - jest to Abdallah Harfasz, zwany Farfarem. Po utracie nogi Farfar musi zrezygnować z pracy w sudańskich służbach bezpieczeństwa. Farfar to nietypowy narrator dla książki o pisaniu. Kiedy go poznajemy, nie przeczytał w swoim życiu żadnej powieści. Przed wypadkiem jego jedynym kontaktem z książkami było przechwytywanie w księgarniach tych wywrotowych. Ma jednak dużo doświadczenia w obserwowaniu innych i pisaniu o nich raportów. Do umysłu Farfara wkrada się pomysł: musi napisać książkę! (...) Autor stawia pytania, na które mamy sami sobie odpowiedzieć: czego potrzeba, aby stworzyć powieść? Kto i w jakich okolicznościach może kreatywnie myśleć?
www.egyptindependent.com
David Foster Wallace nazwał kiedyś pisarzy "drapieżnikami", odwołując się do sposobu, w jaki obserwują oni obcych. "Ludzkie przypadki są pożywieniem pisarzy. Pisarze obserwują innych ludzi tak, jak gapie zwalniają, aby obejrzeć wypadek samochodowy: podnieca ich wizja samych siebie jako świadków." W Łowcy larw ten dziwaczny związek jest jeszcze lepiej uwidoczniony w relacji pisarza i agenta. Powieść Tadż as-Sirra jest zarówno analizą tego, co znaczy być pisarzem w społeczeństwie wiecznego nadzoru, jak i spojrzeniem na autentyczność sztuki w czasach współczesnych.
Leah Caldwell
