ur. w 1950 w Brukseli, zm. w 2015 w Paryżu – reżyserka, pisarka. W wieku 18 lat zrealizowała swój pierwszy film krótkometrażowy (nagrodzony później na festiwalu w Oberhausen). Przez pewien czas mieszkała w Nowym Jorku. Po powrocie do Brukseli nakręciła kolejne filmy. Sukces międzynarodowy osiągnęła w 1975 dzięki filmowi Jeanne Dielman, Bulwar Handlowy, 1080 Bruksela, który przez „Le Monde” został okrzyknięty pierwszym arcydziełem kobiecości w historii kina, a w 2022 uznany za najlepszy film przez krytyków i filmowców w odbywającej się co dziesięć lat ankiecie czasopisma „Sight and Sound” wydawanego przez British Film Institute.
Chantal Akerman stworzyła nowy sposób opowiadania o tym, co większość twórców kina odrzucała: o kobiecej intymności. Pisała filmy i kręciła książki. Jej matka Natalia z domu Leibel, urodzona w Tarnowie, w twórczości Akerman jest postacią centralną. Ocalała w wieku 15 lat z Auschwitz jako jedyna z polskiej rodziny żydowskiej; to ona sprawiła, że od dziecka Chantal była przyzwyczajana do domowej ciszy, do pustki, do świata obramowanego oknem brukselskiego rodzinnego mieszkania.
Chantal Akerman popełniła samobójstwo w 2015 roku w swoim paryskim mieszkaniu, dwa miesiące po premierze filmu No Home Movie o ostatnich miesiącach życia matki, która zmarła rok wcześniej. Akerman zostawiła po sobie ponad 40 filmów, 4 książki, scenariusze oraz instalacje artystyczne eksponowane w wielu krajach świata.
Jestem Belgijką, polską Żydówką, urodzoną w Brukseli. A gdybym miała określić swoją przynależność do jakiegoś miejsca, wskazałabym Nowy Jork.