Meksyk. Więcej teatrów niż w Paryżu, więcej aborcji niż w Londynie, więcej uniwersytetów niż w Nowym Jorku. Najbardziej skorumpowana policja świata. Witamy w Meksyku, gdzie chaos oznacza piękno, a życie poza prawem jest czasem konieczne.
„Dwadzieścia jeden milionów mieszkańców. Miasto bez końca, nocami zmieniające się w dywan świateł, który fascynuje patrzących na niego z samolotu: coś w rodzaju wielkiej leżącej choinki bożonarodzeniowej, czerwono-zielono-żółto-białej jak rtęć, wolfram, sód i neon. Miasto oszalałe od zanieczyszczeń, deszczy, ruchu oraz kryzysu gospodarczego, który chłoszcze je od dwudziestu pięciu lat. Największe miasto na świecie”.
PACO IGNACIO TAIBO II, wprowadzenie
Na krwisty i intymny portret nieskończonego miasta składa się dwanaście opowiadań noir zebranych przez Paco Ignacio Taibo II, ojca meksykańskiej literatury neokryminalnej. Pośród autorów znani wielbiciele meksykańskiej stolicy: Eduardo Antonio Parra, Bernardo Fernández, Paco Ignacio Taibo II, F. G. Haghenbeck, Julia Rodríguez, Juan Hernández Luna, Eugenio Aguirre, Myriam Laurini, Óscar de la Borbolla, Rolo Diez, Eduardo Monteverde i Victor Luis González.
Ideą projektu Noir jest zebranie kilkunastu ważnych autorów, którzy próbują zmierzyć się z mroczną stroną bliskiego im miasta. Na pierwszą książkę z serii wybraliśmy Moskwę Noir. Teraz przyszła kolej na Meksyk, największe miasto świata.
Spis treści
Miasto Meksyk / Czarne cienie - wstęp autorstwa Paco Ignacio Taibo II
Część I: Ponad prawem
„Ponad prawem” to cztery historie, w których padają oskarżenia pod adresem skorumpowanych policjantów mających kontakty z przedstawicielami środowisk przestępczych. Opowiadanie F.G. Haghenbecka ma duży związek z burzliwymi faktami z życia meksykańskiej (i latynoskiej) gwiazdy Mario Moreno „Cantinflasa”. Z kolei historia opowiedziana przez Paco Ignacio Taibo II sugeruje początek losów bohatera jego wielu książek, Hectora Belascoarana Shayne'a. W doskonałym opowiadaniu Eduardo Antonio Parry wcielamy się w postać bezdomnego, którego przeszłość stopniowo odkrywamy.
Część II: Przed egzekucją
„Przed egzekucją” to pierwszoosobowa narracja świadków lub ofiar przestępstw. W opowiadaniu pt. „Violety już nie ma” Myriam Laurini, pierwsza kobieta w Meksyku uprawiająca gatunek noir, przedstawia utrwalone na taśmie policyjnej zeznania świadków. Zimny cynizm policjanta, gotowego wrzucić do kosza życie osób zamieszanych w przestępstwa, tylko dlatego, że ma taką władzę, przeraża czytelnika. Interesującym dodatkiem do historii Laurini jest sięgnięcie do surrealizmu - podczas śledztwa policjant zaczyna zauważać podobieństwa między prowadzonym dochodzeniem a opowiadaniem "Alef" Jorge Borgesa. W opowiadaniu Óscara de la Borbolli miasto Meksyk ujawnia swój przemożny wpływ na jednostkę, o którym Paco Ignacio Taibo II pisze na wstępie: „Rządzi tu przemoc – osacza nas, powoduje coś na kształt autyzmu. Więzi w salonie przed telewizorem, tworzy przeklęty krąg samotności, w którym człowiek ma tylko i wyłącznie siebie”.
Część III: Miasto dusiciel
„Miasto dusiciel” zawiera mroczną, eksperymentalną i szokującą historię autorstwa Eduarda Monteverdego „Bóg jest fanatykiem, córko”. Da się ją porównać tylko z narkotycznymi wizjami Williama S. Burroughsa w Nagim lunchu. W tej części znajduje się również opowiadanie jednego z klasyków meksykańskiego noir Julii Rodríguez pt. „Reno”. „Wiewiórka bez drzewa” pióra Rolo Dieza to niezwykłe studium związku między miłością a przemocą generowaną przez samo miasto.
Chwała wydawcy, który czekał wiele lat, by to wielki powieściopisarz Paco Ignacio Taibo II zgodził się być redaktorem Meksyk Noir. Podczas gdy amerykański kryminał często osiąga takie poziomy przemocy kosztem moralnej narracji i rzadko działa na więcej niż jednej oczywistej (finansowej) płaszczyźnie, te krótkie historie są zaciekle zakorzenione w niesprawiedliwości, która przenika życie w mieście Meksyk. Perwersyjny humor jest częścią mechanizmu przetrwania ludzi, którzy poznali zbyt dużo ciemnej strony życia, ale mimo tego muszą nadal się śmiać.
San Francisco Bay Guardian
„Meksyk Noir to doskonała antologia opowiadań kryminalnych o rożnych stylach narracji. Z pewnością polecam ją tym, którzy lubią powieść eksperymentalną, krótkie opowiadania lub kryminały.
thebookstew.blogspot.com
Meksyk Noir... cóż... wiadomo, że to będzie hardcore. Ten zbiór opowiadań oddaje surowość i kruchy blask życia w Meksyku.
Bookreview.mostlyfiction.com
Nie oczekujcie klasycznej nowelistyki kryminalnej - Meksykanie lubią odważne eksperymenty. Brutalność łączy się tu z poezją.
Piotr Kofta, Wprost
